Strip Van De Dag

[Iznogoedh]

Apache junction 5 Desert trail door Peter Nuyten

Na een jarenlange pauze is deze westernreeks vorig jaar vervolgd met een tweede cyclus, waarvan dit deel 2 is. Dit is wat mij betreft een zeer degelijke reeks, zonder dat het ergens uitschiet naar beneden of naar boven. Het verhaal is soms wat ingewikkeld, doordat steeds diverse partijen met elkaar hun eigen belangen worden opgevoerd en dat is in dit album ook weer het geval. Toch vind ik de tweede cyclus voorlopig zowel qua scenario als tekeningen minder goed dan de eerste. De wijze waarop Nuyten de indianen tekent is nog steeds zeer goed, en doet denken aan Jijé en Giraud. Voor de rest komt het allemaal net iets meer over als haastwerk vergeleken met de eerste 3 albums, maar bijvoorbeeld ook ten opzichte van Nuytens zeer aan te bevelen Romeinse reeks Auguria. Het deed me af en toe zelfs aan de huidige stijl van Hermann denken. Desalniettemin blijft het leuk een strip in een van mijn favoriete genres te lezen die gemaakt is door een Nederlander. 

[Iznogoedh]

De ballade van soldaat Odawaa door Apikian en Rossi

Ik keek vooraf heel erg uit naar dit album: een uitgave van Lauwert, die de laatste tijd vrijwel alleen albums uitbrengen die meer dan de moeite waard zijn, getekend door een van mijn favoriete nog actieve tekenaars, Christian Rossi, en een combinatie van twee van mijn favoriete stripthema's: western en WO I. Toen ik het kocht, hield ik er daarom rekening mee dat het met zulke  hoge verwachtingen vooraf waarschijnlijk wat zou tegenvallen. Dat is zeker niet het geval. Hoewel, misschien vallen de tekeningen een klein beetje tegen. Het is zeker niet Rossi's beste werk, in vergelijking met bijvoorbeeld Deadline of Het hart van de amazones. Maar bij vlagen is het ook grafisch genieten, door Rossi's kwaliteit om af en toe zeer filmisch te tekenen. Het scenario van Apikian combineert verschillende verhaallijnen die uiteindelijk bij elkaar komen. Je moet je hoofd er goed bij houden om alles te snappen, daarbij merk je dat de scenarist nog een beginner in het vak is. Hoewel het een oorlogsstrip is, komt hij qua thematiek eerder in de buurt van een western dan van pakweg 14-18 of Tardi's Loopgravenoorlog. Daarbij heeft de scenarist duidelijk leentjebuur gespeeld bij de spaghetti westerns van Sergio Leone, die in het voorwoord ook wordt aangehaald. De 

Spoiler

Shoot out scène aan het einde is als ik mij niet vergis gebaseerd op de eindscène van For a few dollars more, alleen dan zonder speeldoos.

Dat tegelijkertijd ook

Spoiler

Adolf Hitler

zijn opwachting maakt, vloekt hier een beetje mee. Het achterliggende thema van de indianen aan het front in WO I had wat mij betreft wat meer uitgewerkt kunnen worden, om er een meer historische in plaats van avontuurlijke strip van te maken. Dit is namelijk een vrij onderbelicht thema in publicaties (inclusief strips) over WO I, al kwamen er volgens mij wel indianen voor in Ambulance 13. Apikian noemt in zijn dankwoord aan het begin ook Hugo Pratt als referentie, maar diens invloed vind ik minder duidelijk aanwezig, alleen misschien bij de zweem van mystiek die rond de mysterieuze Odawaa hangt en natuurlijk bij de verwijzingen naar de legendarische hoorn van Roeland. Het uiterlijk van de Canadese officier Keating lijkt mij trouwens een duidelijke verwijzing naar Blake (van Blake en Mortimer), maar misschien is dit onbedoeld. Het uiteindelijke hoogtepunt van dit album vond ik het einde. Je blijft als lezer met wat vragen zitten, een aantal scènes komt in een heel ander daglicht te staan, maar storend is dit niet. Het zorgt er juist voor dat de ballade van Odawaa in je hoofd blijft zitten en je hem eigenlijk meteen nog een keer wilt lezen, of beter, ondergaan. Bovendien krijgt het verhaal een extra emotionele lading mee op de laatste pagina's. Al bij al een strip die zeker gaat eindigen in mijn top 10 van beste nieuwe strips van 2024! 

[Waldorf]

Bubblegum Geisha (Edwin Haagendoorn)

Andere stukjes van mij in deze draad beginnen doorgaans met een korte inhoud, maar bij dit boek is dat toch wat moeilijk. We zien een man die met zijn kat op zoek is naar een vrouw, en op die zoektocht komt hij in allerlei vreemde situaties terecht. Humphrey Bogart staat hem bij met goede raad en duidelijke aanwijzingen. 

De tekenstijl refereert aan Robert Crumb en Eric Schreurs, en de hele strip ademt de underground-sfeer. Ook Alice in Wonderland is een duidelijke inspiratie geweest. Maar Haagendoorn gaat veel verder: hij voegt ook erotiek toe aan de absurde trip. De waarschuwing op de kaft staat er niet voor niets.

Bubblegum Geisha is zeker geen spek voor ieders bek, maar de auteur slaagt er in om 200 bladzijden vol bizarre gebeurtenissen vlot leesbaar te houden. Hij springt spaarzaam om met zijn tekst, en soms onderbreekt hij zijn vertelling met een strip binnen zijn strip. De situaties zijn zo extreem dat ze enkel nog grappig kunnen zijn. Heerlijk absurd.

 

[SPeeDy]

Vincent Van Grroaâargh! (Cambré/Cromheecke)

 

Als ik tegenwoordig S&W zie ben ik altijd wat terughoudend, ook met de hommages. Dus initieel niet gekocht, maar Luc C had ‘m bij op een signeersessie dus dan overstag gegaan. Ik had beter moeten weten als Luc betrokken is: zeer vermakelijke strip, goed mee gelachen. En de zwierige tekenstijl van Charel C paste hier perfect bij. Dikke aanrader voor een half uurtje pure ontspanning waar je vrolijk van wordt!

 

 

Moon (Louwes/Vandevelde) 1&2

 

Toffe jeugdstrip (ik reken me daar dan ook nog maar bij) die wat klassieke elementen als een tijdmachine, wat sci-fi met een geheime organisatie, goede en slechteriken mengt tot een spannend actievol verhaal over een drieling met de achternaam Moon en hun ouders. Dit doorspekt met wat geschiedkundige opvoeding (Pompei, Herculaneum) maakt dit een pageturner die je dus gewoon niet weg kan leggen en in één keer wil uitlezen.
Louwes tekent tof, alleen zijn achtergronden zijn soms wat te onuitgewerkt naar mijn zin. Maar als dat wel zo zou zijn heeft hij vermoedelijk jaren nodig voor een volgend deel. Ook een aanrader dus.