Film Thread: Hanzo The Celluloid Slicer

[Diogenes]

Stanley's droomproject had wel gemaakt moeten worden, maar dan op zijn manier...

Zie de doc LOST SOUL: THE DOOMED JOURNEY OF RICHARD STANLEY'S ISLAND OF DR MOREAU

Staat al op mijn kijk-lijstje.

[nobody]

Je was me voor...

Met deze en The Revenant wordt het een leuk Western-najaar!

 

Tarantino's negende zou overigens ook een Western worden...

 

Hoe meer westerns, hoe beter. 

Zelfs als ze zich in het noorden afspelen

[Diogenes]

ANT-MAN

Ik snap superhelden niet. Ik ben niet bang dat toe te geven. Hier ik ga het zelfs nog in het Engels zeggen zodat het chiquerder klinkt: I don "get" superheroes!" Voor mij is iemand die een pak aantrekt en er op uit gaat om boeven op hun lelijke tronie te slaan niet goed in de bovenkamer en klaar voor een afspraak bij de psychiater. De keuze van de film van vanavond had dan ook meer te maken met de smaak van de vriend met wie ik naar de bioscoop was dan met die van ondergetekende. (het was dit of Ted 2 dus mijn keuze was vlug gemaakt) Dat gezegd hebbende...I kinda like this one. Ja het is ontegenzeggelijk een superhelden film en nee ik ben nog steeds niet verkocht op het concept van de superheld. Maar de film had een zekere charme die ik als filmliefhebber wel kon waarderen. Ik moet er ook meteen bij zeggen dat in termen van plot deze film enigszins origineel is voor een superhelden blockbuster. Geen "red de wereld" queeste dit keer maar meer een heist film waar toevallig superhelden in voor komen.

 

Je hebt discount Ben Affleck die een inbreker is en ingehuurd wordt door Gordon Gekko om samen met Kate uit Lost, die hierin een karate dame is, een pak te gaan stelen van Dr Imphraim Goodweather uit The Strain die hierin full on Lex Luthor is gegaan inclusief haardos of beter gezegd het gebrek daaraan. Oh en Gyp Rosetti uit Boardwalk Empire loopt ook nog ergens rond om discount Ben Affleck ervan te weerhouden zijn dochter te zien. (iets met slechte invloed en de alimentatie niet betaald) Hoewel ik niet ga beweren dat de film een geniaal plot heeft en volkomen onvoorspelbaar is (ik wist na vijf minuten al hoe het zou eindigen) heeft het iets verfrissends om geen superhelden film met actie op mega grote schaal te zien en juist een meer kleinschalig en persoonlijk verhaal te zien gedaan worden in dit universum. Dat is niet om te zeggen dat de film geheel gespeend is van de zwaar frustrerende superhelden clichés. De film sleept bijvoorbeeld meerdere malen The Avengers er met de haren bij waaronder één scene die zo tenenkrommend slecht is dat ik mijn ogen dicht deed en wachtte tot het over ging.

 

De personages zijn ook niet bepaald origineel maar verbazingwekkend charmant. Discount Ben Affleck is de gewezen crimineel die zijn leven probeert te beteren. Goh waar hebben we dat eerder gezien? Maar door het ietwat subtielere script met bij tijden zeer geslaagde droge humor en de prima performance van Paul Rudd (zie hij heet al niet meer discount Ben Affleck) kon ik het niet helpen om sympathie voor de man op te brengen. Michael Douglas zit in deze film in full Gordon Gekko modus maar het is wel Gordon Gekko met een hart en Evangeline Lily is simpelweg so freaking badass hierin. Ik had eigenlijk liever gezien dat zij de hoofdpersoon was met Paul Rudd als comic relief character maar dat was waarschijnlijk weer veel te ge-emancipeerd voor Hollywood met hun idiote middeleeuwse ideeën over wat cinemagangers wel en niet aankunnen met hun tere hartje.

 

Verbazingwekkend genoeg is de film visueel zeer aangenaam. Dit is zo'n Hollywood blockbuster waar ze zoveel geld tegenaan hebben gegooid dat je er de hongersnood in Afrika drie keer mee had kunnen overwinnen en doorgaans zijn dat soort films heel lelijk met belachelijk veel cgi. Hoewel bij deze film nog steeds veel te veel cgi gebruikt werd, waren de set designs erg stijlvol en het uiterlijk van de personages niet te erg "comic book" achtig. Nu moet ik wel zeggen dat Corey Stoll met kale kop voor mij totaal niet werkte maar dat is mischien ook omdat ik hem gisteren nog zag in de nieuwste aflevering van The Strain. Maar het punt waarop de film werkelijk uitblinkt zijn de actie scenes die verbazingwekkend inventief en speels zijn. Zoals een scene waarin de held en de schurk elkaar letterlijk aan het bekogelen zijn met speelgoed. (ja heus)

 

De soundtrack is solide. Ik had ook niet anders verwacht van Christophe Beck (Edge of Tomorrow)

 

Ant-Man is een superhelden film through and through. Als je geen fan bent van superhelden is dit ook niet direct de beste aanrader. Maar tegelijkertijd is hij ontegenzeggelijk charmant en bescheiden. Als je wel een fan bent van het genre dan is dit een interessant buitenbeentje om te gaan bekijken. Ik zal niet vlug Ant-Man 2 gaan zien maar evenmin beschouw ik dit bioscoop bezoek als verloren tijd.

***

 

PS: Nog een puntje dat verder niets met de film zelf van doen heeft. Ik heb deze film in 3D gezien. Was voor het eerst in iets van vijf of zes jaar dat ik weer een film in 3D zag. Wat is dat lelijk! Ik had bij Tim Burtons Alice in Middle Earth eh...Wonderland al problemen met het kijkdoos aeffect maar dat is in de loop der jaren alleen maar erger geworden. Het leek wel alsof de acteurs van karton waren. En nog iets heel storends: op het moment dat de camera beweegt vervaagde de ondertiteling. Niet dat ik dat ik niet zonder kan maar het is zeer storend vage letters in beeld te zien omdat je oog er automatisch toch op focussed.Ook bepaalde effecten vervaagden of leken zich buiten het doek af te spelen. Allemaal heel storend als je probeert een film te volgen. Ik hoop dat ze 3D weer vlug afschaffen want dit is geen doen.

[Diogenes]

I WANT THIS! RIGHT NOW!

 

 

Oktober 2015!

[Hamirubi]

Die derde Indiana Jones-film is lang niet mis, Stuvio.

Dat zeg ik als een flinke, volgroeide volwassene.

[Diogenes]

De eerste Indiana Jones film is nog altijd mijn favoriete avonturenfilm. Maar, eerlijk is eerlijk, ik was twaalf toen ik m zag dus volgens Stuvio's redenering zat ik precies in de "OMG I'm loving this!" leeftijdsgroep.

[Zwendel]

De rip-offs Romancing the Stone en Jewel of the Nile waren ook wel goed.

[nobody]

[ghost dawg]

Schoon, deze documentaire film.

[Diogenes]

Gisteren zag ik de derde Indiana Jones film. Het is duidelijk een doordrukje van de eerste film, maar dan beter gedaan. Voorlopig is dit de beste van de reeks, maar nog steeds niet erg goed. James Bond versimpeld (ja nog meer) en doorspekt met wat slapstick en gore dingen. Al snap ik wel dat dit potten brak in de jaren tachtig. En het geeft me ook steeds de zin om te gaan schattenjagen, dus het doet ongetwijfeld iets goed.

Hoezo voorlopig? Er zijn er maar drie. (en ik ontken hardnekkig ieder bewijs ter tegendeel)

[Zwendel]

Gisteren zag ik de derde Indiana Jones film. Het is duidelijk een doordrukje van de eerste film, maar dan beter gedaan. Voorlopig is dit de beste van de reeks, maar nog steeds niet erg goed. James Bond versimpeld (ja nog meer) en doorspekt met wat slapstick en gore dingen. Al snap ik wel dat dit potten brak in de jaren tachtig. En het geeft me ook steeds de zin om te gaan schattenjagen, dus het doet ongetwijfeld iets goed.

Och de Indiana Jones zijn goedgemaakte amusementsfilms. Neem een pakje chips en een trappist, verstand op nul en genieten. Beetje zoals de Star Wars en Jurassic Park.

 

De James Bond films heb ik nooit erg goed gevonden. Flauw afkooksel van de boeken. De boeken zijn stukken beter,

[Chimi]

Ik heb nog eentje uit 2008 geleend van't internet. Is dat iets anders?

Nee hoor, officieel behoort hij tot de reeks, hij is gewoon niet zo goed.

[Diogenes]

Ik heb nog eentje uit 2008 geleend van't internet. Is dat iets anders?

Yep. Totaal iets anders. Is een mislukte fan film. (of zo kwam althans toch op mij over)

[Yncke]

De James Bond films heb ik nooit erg goed gevonden. Flauw afkooksel van de boeken. De boeken zijn stukken beter,

Welk boek zou je aanraden om die reeks eens te proberen?

[Zwendel]

Welk boek zou je aanraden om die reeks eens te proberen?

From Russia with Love misschien. Het zijn natuurlijk wel macho verhalen ala Raymond Chandler, dus wees gewaarschuwd

[Zwendel]

Eyes Wide Shut.

 

Ik ben bedrogen.

 

Opgelet MEGASPOILER

 

 

Net na die joint dacht ik: ze gaan toch weer niet met een droomverhaal afkomen. En fuck ja.

 

[Yncke]

From Russia with Love misschien. Het zijn natuurlijk wel macho verhalen ala Raymond Chandler, dus wees gewaarschuwd

Dank!

[Zwendel]

Ik heb nog maar eens Amadeus willen bekijken. Ben na 1 uur gestopt.

 

Salieri had groot gelijk dat hij die irritante Mozart wilde vermoorden.

[Diogenes]

MISSION IMPOSSIBLE - ROGUE NATION

Ethan Hunt is back and like never before. Ditmaal moet hij het opnemen tegen een misdadige organisatie genaamd The Syndicate. Een organisatie die officieel niet bestaat. Bovendien wordt de IMF opgeheven door een bureaucraat met teveel macht in zijn handen (Alec Baldwin) En dat is nog maar het begin van Ethan Hunt zijn problemen. Vanaf het moment dat hij voet zet op Engelse bodem wordt hij opgejaagd en naar het leven gestaan door meerdere organisaties en als hij enige kans wil maken het levend tot de volgende film te redden zal hij moeten bewijzen dat de Syndicate werkelijk bestaat en het op hem voorzien heeft.

 

Rogue Nation voelt als een mix tussen de koude oorlog spionage feeling van de allereerste Mission Impossible en het luchtige actie avontuur van Ghost Protocol. Aan de ene kant bewijst Rogue Nation na de eerste paar minuten al dat dit een film is waar je alles kunt verwachte en je niemand kunt vertrouwen met wederom een plot zo complex dat je er bijna een bloknoot naast moet houden om het te volgen. Iets wat ergens wel te verwachten viel gezien de film geschreven en geregisseerd is door de scenarist van The Usual Suspects. Aan de andere kant is het net als Ghost Protocol een stuk luchtigere film met heel veel humor en stijl.

 

Dat is niet om te zeggen dat de hele film niks meer is dan al bekende kunstjes herhalen. Er zijn zeker wel nieuwe elementen te vinden in deze film. Zoals dat Ethan Hunt niet zo perfect is als in eerdere films. Meerdere malen zien we hem fouten maken en heeft hij anderen nodig om hem te redden uit de penarie waar hij zichzelf in heeft gestort. Gelukkig zijn die personen er ook want eveneens in tegenstelling tot de eerdere films heeft Ethan Hunt ditmaal een sidekick. Nu vraagt u uiteraard: wie oh wie? Wie is er zo'n grote naam en heeft zo'n charisma, om nog maar te zwijgen van sex appeal, dat hij de hele film het scherm kan delen met Tom Cruise zonder voor hem onder te doen? Wie is deze gigantische ster van het witte doek? Het antwoord: Simon Pegg. Ja DE Simon Pegg. Die van Hot Fuzz, Shaun of the Dead, Spaced. Die Simon Pegg. Niet alleen is Pegg weer terug in full force en weet hij wederom de film te verfraaien met zijn speciaal gevoel voor humor. Maar bovendien is hij ditmaal ge-upgrade tot full blown actieheld in staat om met gemak het scherm te delen met Tom Cruise een hele film lang. De rest van de cast bestaat uit Rebecca Ferguson als een MI6 undercover agente met mad martial arts skills, Jeremy Renner keert ook terug zei het in een wat kleinere rol dan in de vorige film en het zou geen Mission Impossible zijn als Ving Rhames er niet ook in zit. En dit keer niet alleen maar in een lullige cameo van een halve minuut. De grootste verassing echter voor mij was Sean Harris. Ik had nog nooit van de acteur gehoord maar hij speelt in de film een daadwerkelijk angstaanjagende schurk en doet dat met verve. Ik hoop meer van de man te zien in de toekomst want hij heeft ontegenzeggelijk talent. Ik vond hem zelfs bij tijde nog beter dan Philip Seymour Hoffman in MI3.

 

Visueel zit het dik in orde met de film. Zoals te verwachten van een echte actie blockbuster film en niet zo'n mislukt videospelletje wordt er in de film vooral veel gewerkt met practical effects en blijft het CGI gehalte tot het minimum beperkt. Regisseur Christopher McQuarrie weet zijn camerastandpunten precies zo te kiezen dat de kijker altijd ferm op de actie gericht blijft zonder het overzicht te verliezen. De actie zelf is ook zeer fraai. In plaats va gigantische actieballetten houdt mcQuarrie de actie juist klein en vooral gericht op stunts in plaats van verwoesting op gigantische schaal. In die zin voelt het veel meer als een klassieke actiefilm in plaats van een moderne blockbuster. Ook de set design en belichting is allemaal weer wat klassieker en gestyleerder dan het wat rauwere en modernere Ghost Protocol. Mission Impossible is gebaseerd op een tv-reeks uit de jaren 60 en deze film erkent dat. De soundtrack is zeer toepasselijk en van hoge kwaliteit maar niet heel anders dan de andere Mission Impossible soundtracks.

 

Al met al kan ik niet anders dan constateren dat Rogue Nation een absoluut succes is. Het is een solide actie film met een intelligent plot en een zeer waardig nieuwe deel in de franchise. Rogue Nation is na MI3 mijn favoriete Mission Impossible film en de beste Mission Impossible sinds de allereerste.

****

[Diogenes]

THE MAN FROM U.N.C.L.E.

"Ooooooooh! Oooh! Ooooh! Sonuva...Mijn arme maagje." "Wat is dat voor een openingszin?" vraagt u zich ongetwijfeld af. En nee dit heeft niets met enige seksuele activiteit te maken of zelfs maar met indigestie. Dit was wat er uit mijn mond kwam nadat ik de zaal uitliep na het zien van deze film. Fysiek misselijk geworden door wat ik net gezien had. Het is het resultaat van 116 minuten lang een film steeds net de plank mis zien slaan. The Man From U.N.C.L.E is wat je krijgt als je een old school spy movie laat regisseren door een regisseur die enkel hyperactieve actiefilms op zijn cv heeft staan. Het voelt aan als een peuter op ritalin die steeds verteld wordt zich in te houden waardoor het één van de meest ongemakkelijke films wordt die ik gezien heb.

 

Want wat is nu precies een "old school spy thriller"? De meningen daarover zijn verdeeld maar naar mijn mening is dat drie dingen: wat trager, klassevol en met een vleugje humor. The Man From U.N.C.L.E. is dat allemaal maar niet op de goede manier. Om te beginnen de film is traag, dat is goed. Maar hij is eigenlijk niet zozeer traag alswel traaaaaaaaaaaag. Ik heb Jim Jarmusch films gezien die vlugger gingen dan deze naar verluidt actiethriller. Shots houden net te lang aan, acteurs reageren net te laat op elkaar en het verhaal kost een eeuwigheid om op gang te komen. De film gaa ove twee agenten, de één Amerikaan, de ander een Rus die een nucliaire aanslag moeten vorkomen. Je zou zeggen dat dit zorgt voor de nodige spanning. Niet dus. De hele film lang lopen de twee agenten erbij alsof ze rustig een wandelingetje maken door het park. Zelfs de climax mist enige gevoel van spanning of haast ondanks dat ze tegen die tijd letterlijk nog maar twee minuten hebben. Het volgende punt: klassevol. Wel de film heeft klasse in de zin van dat hij er stijlvol uitziet en de hoofdpersoon Napoleon Solo klasse heeft. Althans naar verluidt, ik heb er niet heel veel van gezien. Het feit dat hij bekakt praat verdoezeld niet dat hij weinig klassevolle dingen zegt. Dan het laatste punt: een vleugje humor. Ook dat is aanwezig. Het probleem alleen hier is dat de humor in de film niet grappig is. Dit is gedeeltelijk omdat er alarmerend veel seksgrappen in zitten maar grotendeels ook omdat de timing wederom helemaal verkeerd is. Sarcastische opmerkingen komen op het verkeerde moment en verpesten de sfeer en deadpan stares volgen te laat.

 

Het is echter oneerlijk alles wat er fout is aan deze film aan het script te wijten. Tenslotte had de cast er ook duidelijk geen zin in. Henry Cavill acteert alsof ie dit even doet tussen de lunch en theetijd en legt nul komma nul overtuiging in zijn performance. Armie Hammer ziet er de hele film lang uit alsof hij hier niet aanwezig wil zijn. Iets waar ik wel in kan komen. Tenslotte wilde ik na vijf minuten ook al niet meer in de zaal zitten. Alicia Vikander acteert alsof ze ondertussen zit te denken aan welke rollen ze allemaal hierna zal aannemen nu dat ze ook in een Hollywood film heeft meegespeeld en Hugh Grant acteert überhaubt niet. Hugh Grant als Hugh Grant is volkomen overtuigend op zich maar zijn personage heet niet Hugh Grant wat je wel zou denken gezien zijn acteerspel. De enige acteur die nog enig talent aan de dag legt is Sylvester Groth (uit Sense8!) De man heeft duidelijk door dat dit een kansloze film is gemaakt door een prutser en schmiert lekker over de set met een heerlijk vermakelijke over the top villain performance. Voor de rest is het tranen met tuiten met nul komma nul chemie tussen Cavill en Hammer. Ik had bij tijden zelfs moeite te geloven dat ze zich op dezelfde set bevonden.

 

Visueel is de film...oké...denk ik...misschien...misschien ook niet. De set design is prima gedaan en de kostuums zijn ook best fraai. Maar Guy Ritchie's beeldregie is van erbarmelijk laag niveau met zoals gezegd steeds net te lang aanhoudende shots en heel rommelige montage. Het voelde bij tijden bijna aan als een fan film. Zelfs het laatste shot zag er voor mij uit alsof iemand op de set al cut had geroepen en de acteurs zich wat ontspanden omdat ze klaar waren met deze draak en over konden gaan naar betere films.

 

Daniel Pemberton die de muziek deed voor de film weet ook precies niet wat voor soort film dit nu is. De ene helft van de tijd probeert hij leven te blazen in deze na vijf minuten al dood verklaarde film door middel van een jazzy swingende soundtrack die ons het idee moet geven dat dit een luchtige, vermakelijke film is. Maar op andere momenten, met name de actiescenes lijkt hij het idee te hebben de soundtrack te componeren voor een zwaarwichtige oorlogsfilm met een tracks die mij akelig veel deden denken aan Battlestar Galactica.

 

Kort gezegd: The Man From U.N.C.L.E. is een walgelijke film die iedereen zoveel mogelijk moet vermijden naar mijn mening. Als de enige reden dat ik een film afkijk is dat ik simpelweg geen zin heb om een uur lang op de gang te wachten tot degenen met wie ik samen was de zaal uit komen dan heeft een film volledig afgedaan voor mij. Dit is waarschijnlijk één van de meest frustrerende filmervaringen die ik gehad heb. Het is dus met de beste intenties dat ik mensen wil hoeden voor zo'n nare ervaring en met klem aanraad: ga deze niet zien. Als je een goeie old school spy film wil zien raad ik Tinker Taylor Soldier Spy aan. Een fantastische thriller. Razend spannend, hoog intelligent en met wonderbaarlijk performances van iedereen in de cast. Met andere woorden oneindig veel beter dan deze film. Alsjeblieft, voor je eigen bestwil: doe jezelf dit niet aan.

**

 

[mig el pig]

Edge of Tomorrow

 

 

 

 

Een van de blockbusters van vorig jaar met Tom Cruise. Zat er niet echt op te wachten om deze te zien maar hij heeft mij aangenaam verrast.  Het verhaal is zeer simpel, en al vaker verteld in andere settings. Man herbeleeft dag tot hij het 'goed' doet. Tegenwoordig probeer ik weg te blijven van Hollywood actie spektakels maar deze was in het begin grappig, intrigerend en maakte op een goede manier gebruik van bepaalde stereotypes binnen het genre. Halfverwege de film echter bleef enkele het "klassieke" stereotype over en was het wachten op het einde.

 

Eerste helft van de film: Goed!

Tweede helft van de film: Overbodig.

[Spawn999]

Leuke film, alleen de aliens vond ik niet bepaald geslaagd....meer een type bug zoals Starship Troopers had beter gewerkt...denk ik.

[Lav]

 

 

Kort gezegd: The Man From U.N.C.L.E. is een walgelijke film die iedereen zoveel mogelijk moet vermijden naar mijn mening. Als de enige reden dat ik een film afkijk is dat ik simpelweg geen zin heb om een uur lang op de gang te wachten tot degenen met wie ik samen was de zaal uit komen dan heeft een film volledig afgedaan voor mij. Dit is waarschijnlijk één van de meest frustrerende filmervaringen die ik gehad heb. Het is dus met de beste intenties dat ik mensen wil hoeden voor zo'n nare ervaring en met klem aanraad: ga deze niet zien. Als je een goeie old school spy film wil zien raad ik Tinker Taylor Soldier Spy aan. Een fantastische thriller. Razend spannend, hoog intelligent en met wonderbaarlijk performances van iedereen in de cast. Met andere woorden oneindig veel beter dan deze film. Alsjeblieft, voor je eigen bestwil: doe jezelf dit niet aan.

**

 

 

 

Jammer, Guy Ritchie had vroeger zo'n goede films en zou normaal gezien nooit nee zeggen tegen Henry Cavill op groot scherm, ma ik vrees dat ik deze toch zal overslaan (tot die op netflix ofzo uitkomt)

[Chimi]

THE MAN FROM U.N.C.L.E.

"Ooooooooh! Oooh! Ooooh! Sonuva...Mijn arme maagje." "Wat is dat voor een openingszin?" vraagt u zich ongetwijfeld af. En nee dit heeft niets met enige seksuele activiteit te maken of zelfs maar met indigestie. Dit was wat er uit mijn mond kwam nadat ik de zaal uitliep na het zien van deze film. Fysiek misselijk geworden door wat ik net gezien had. Het is het resultaat van 116 minuten lang een film steeds net de plank mis zien slaan. The Man From U.N.C.L.E is wat je krijgt als je een old school spy movie laat regisseren door een regisseur die enkel hyperactieve actiefilms op zijn cv heeft staan. Het voelt aan als een peuter op ritalin die steeds verteld wordt zich in te houden waardoor het één van de meest ongemakkelijke films wordt die ik gezien heb.

 

Want wat is nu precies een "old school spy thriller"? De meningen daarover zijn verdeeld maar naar mijn mening is dat drie dingen: wat trager, klassevol en met een vleugje humor. The Man From U.N.C.L.E. is dat allemaal maar niet op de goede manier. Om te beginnen de film is traag, dat is goed. Maar hij is eigenlijk niet zozeer traag alswel traaaaaaaaaaaag. Ik heb Jim Jarmusch films gezien die vlugger gingen dan deze naar verluidt actiethriller. Shots houden net te lang aan, acteurs reageren net te laat op elkaar en het verhaal kost een eeuwigheid om op gang te komen. De film gaa ove twee agenten, de één Amerikaan, de ander een Rus die een nucliaire aanslag moeten vorkomen. Je zou zeggen dat dit zorgt voor de nodige spanning. Niet dus. De hele film lang lopen de twee agenten erbij alsof ze rustig een wandelingetje maken door het park. Zelfs de climax mist enige gevoel van spanning of haast ondanks dat ze tegen die tijd letterlijk nog maar twee minuten hebben. Het volgende punt: klassevol. Wel de film heeft klasse in de zin van dat hij er stijlvol uitziet en de hoofdpersoon Napoleon Solo klasse heeft. Althans naar verluidt, ik heb er niet heel veel van gezien. Het feit dat hij bekakt praat verdoezeld niet dat hij weinig klassevolle dingen zegt. Dan het laatste punt: een vleugje humor. Ook dat is aanwezig. Het probleem alleen hier is dat de humor in de film niet grappig is. Dit is gedeeltelijk omdat er alarmerend veel seksgrappen in zitten maar grotendeels ook omdat de timing wederom helemaal verkeerd is. Sarcastische opmerkingen komen op het verkeerde moment en verpesten de sfeer en deadpan stares volgen te laat.

 

Het is echter oneerlijk alles wat er fout is aan deze film aan het script te wijten. Tenslotte had de cast er ook duidelijk geen zin in. Henry Cavill acteert alsof ie dit even doet tussen de lunch en theetijd en legt nul komma nul overtuiging in zijn performance. Armie Hammer ziet er de hele film lang uit alsof hij hier niet aanwezig wil zijn. Iets waar ik wel in kan komen. Tenslotte wilde ik na vijf minuten ook al niet meer in de zaal zitten. Alicia Vikander acteert alsof ze ondertussen zit te denken aan welke rollen ze allemaal hierna zal aannemen nu dat ze ook in een Hollywood film heeft meegespeeld en Hugh Grant acteert überhaubt niet. Hugh Grant als Hugh Grant is volkomen overtuigend op zich maar zijn personage heet niet Hugh Grant wat je wel zou denken gezien zijn acteerspel. De enige acteur die nog enig talent aan de dag legt is Sylvester Groth (uit Sense8!) De man heeft duidelijk door dat dit een kansloze film is gemaakt door een prutser en schmiert lekker over de set met een heerlijk vermakelijke over the top villain performance. Voor de rest is het tranen met tuiten met nul komma nul chemie tussen Cavill en Hammer. Ik had bij tijden zelfs moeite te geloven dat ze zich op dezelfde set bevonden.

 

Visueel is de film...oké...denk ik...misschien...misschien ook niet. De set design is prima gedaan en de kostuums zijn ook best fraai. Maar Guy Ritchie's beeldregie is van erbarmelijk laag niveau met zoals gezegd steeds net te lang aanhoudende shots en heel rommelige montage. Het voelde bij tijden bijna aan als een fan film. Zelfs het laatste shot zag er voor mij uit alsof iemand op de set al cut had geroepen en de acteurs zich wat ontspanden omdat ze klaar waren met deze draak en over konden gaan naar betere films.

 

Daniel Pemberton die de muziek deed voor de film weet ook precies niet wat voor soort film dit nu is. De ene helft van de tijd probeert hij leven te blazen in deze na vijf minuten al dood verklaarde film door middel van een jazzy swingende soundtrack die ons het idee moet geven dat dit een luchtige, vermakelijke film is. Maar op andere momenten, met name de actiescenes lijkt hij het idee te hebben de soundtrack te componeren voor een zwaarwichtige oorlogsfilm met een tracks die mij akelig veel deden denken aan Battlestar Galactica.

 

Kort gezegd: The Man From U.N.C.L.E. is een walgelijke film die iedereen zoveel mogelijk moet vermijden naar mijn mening. Als de enige reden dat ik een film afkijk is dat ik simpelweg geen zin heb om een uur lang op de gang te wachten tot degenen met wie ik samen was de zaal uit komen dan heeft een film volledig afgedaan voor mij. Dit is waarschijnlijk één van de meest frustrerende filmervaringen die ik gehad heb. Het is dus met de beste intenties dat ik mensen wil hoeden voor zo'n nare ervaring en met klem aanraad: ga deze niet zien. Als je een goeie old school spy film wil zien raad ik Tinker Taylor Soldier Spy aan. Een fantastische thriller. Razend spannend, hoog intelligent en met wonderbaarlijk performances van iedereen in de cast. Met andere woorden oneindig veel beter dan deze film. Alsjeblieft, voor je eigen bestwil: doe jezelf dit niet aan.

**

 

Spijtig, overwoog nochtans om deze te gaan kijken in de bioscoop, ach, ik kijk hem over drie jaar wel eens op tv.

[mig el pig]

Leuke film, alleen de aliens vond ik niet bepaald geslaagd....meer een type bug zoals Starship Troopers had beter gewerkt...denk ik.

 

 

De aliens zijn inderdaad niet memorabel, zo onbeduidend dat ik ze zelf niet vermeld.

 

Alleja, of de vijand nu een intergalactische parasiet of zelfbewuste isomo platen van het stort waren doet er niet veel toe

[Diogenes]

Edge of Tomorrow

 

Een van de blockbusters van vorig jaar met Tom Cruise. Zat er niet echt op te wachten om deze te zien maar hij heeft mij aangenaam verrast.  Het verhaal is zeer simpel, en al vaker verteld in andere settings. Man herbeleeft dag tot hij het 'goed' doet. Tegenwoordig probeer ik weg te blijven van Hollywood actie spektakels maar deze was in het begin grappig, intrigerend en maakte op een goede manier gebruik van bepaalde stereotypes binnen het genre. Halfverwege de film echter bleef enkele het "klassieke" stereotype over en was het wachten op het einde.

 

Eerste helft van de film: Goed!

Tweede helft van de film: Overbodig.

 

Mijn favoriete film van vorig jaar! Vond hem zelf zeer goed bijna van begin tot eind. Alleen het einde was helaas zoetappig Hollywood. Voor de rest enorrm van genoten. Mijn "Kingsman" van 2014 zogezegd. Heb wel de oorspronkelijke manga niet gelezen dus kan niks zeggen over hoe goed of slecht en adaptatie het is.

 

Jammer, Guy Ritchie had vroeger zo'n goede films en zou normaal gezien nooit nee zeggen tegen Henry Cavill op groot scherm, ma ik vrees dat ik deze toch zal overslaan (tot die op netflix ofzo uitkomt)

 

Spijtig, overwoog nochtans om deze te gaan kijken in de bioscoop, ach, ik kijk hem over drie jaar wel eens op tv.

 

Ik zou zelfs dat niet doen. Mijn exacte gedachten op twee derde van de film waren als volgt.

 

"Fuck dit, ik trek het niet langer, ik ga wel even wat te drinken halen"

"Jamaar dan laten ze me straks niet meer binnen"

"Maakt het uit? Deze film is toch niet de moeite waard"

"Alsof op de gang staan wachten tot de rest naar buiten komt zo leuk is"

"Nu ja laat ik dan maar blijven zitten en er hopen dat het beter wordt"

...

"Damnit! Ik had mijn tablet mee moeten nemen dan kon ik nu ondertussen wat anders kijken"

"Hoe lang zou ie nog duren?"

 

En dat is eerlijk waar niet overdreven. Als je m op Netflix kijkt, kijk m dan niet met anderen want dan kun je tenminte zelf besluiten of je voortijdig wil stoppen of niet.

[Spawn999]

R.I.P. Wes Craven.....

 

[nobody]

Nog eens naar Rise of Planet of the Apes gekeken, en daarna voor het eerst naar Dawn oPotA. 

Ik vind dat zeer goeie films. Had het niet verwacht. 

[Gojira]

DEADLY FRIEND -- Wes Craven

 

 

Ik hoop dat er ooit een goede blu-ray editie van deze film uitkomt.

[Zwendel]

Found footage films omfg

Blair Witch was al erg slecht. Net nog Exists op Play More geprobeerd.

 

Eigenlijk zijn de Paranormal Activity films nog best goed.

[Diogenes]

THE HOBBIT -

THE BATTLE OF THE FIVE ARMIES

 

Ik kwam laatst tot een realisatie die mij nogal aan het denken zetten: mijn leeftijd beinvloed wat mijn favoriete genre is. Ik ben momenteel Shadowrun Returns aan het spelen. Een cyberpunk/fantasy RPG video game en het enige waar ik mij voor interesseer in dat spel zijn de cyberpunk elementen en het fantasy gebeuren kan mij gestolen worden. En dat is logisch gezien mijn leeftijd en huidige staat van ontwikkeling. Ik ben midden twintig, zoekend naar een duidelijk doel in het leven, bezig mijn normen en waarden te vormen naar realistische maatstaven en mij ondertussen een beeld te vormen van de wereld om mij heen. Cyberpunk is dan bij uitstek een interessant genre want het is (als het goed gedaan is) zeer politiek getint, vaak filosofisch, een beetje gedurfd maar tegelijkertijd ferm gebaseeerd op huidige politieke en technologisch ontwikkelingen. Echter had ik Shadowrun Returns een paar jaar terug gespeeld (wat practisch gezien onmogelijk is want toen bestond het nog niet) had ik mij juist ferm gefocussed op het fantasy element en de cyberpunk gelaten voor wat het was. Want in mijn tienerjaren was het juist fantasy wat mijn hart sneller deed kloppen. Ik was zogezegd geen fijne tiener en van al mijn ontwikkelingsfases tot nog toe is mijn puberteit toch wel de periode waar ik mij het meest voor schaam. Ik was boos, haatte de wereld en vond dat iedereen een idioot was en alleen ik het bij het juiste eind had. Sommige van jullie hebben nog een vleugje meegekregen van die houding gezien ik lid werd van de reep in mijn late tienerjaren. (ik kan mij i.i.g. nog een paar stupide opmerkingen herinneren die ik toen gepost heb) Kort gezegd ik moest niets hebben van de werkelijke wereld en vluchtte liever in fictieve verhaaltjes over helden die op queestes gingen om de wereld te redden.  En geen enkel genre staat verder af van de realiteit en heeft meer heldhaftige queestes dan fantasy.

 

Ik schrijf dit allemaal niet omdat ik mijn zo egoistisch ben te denken dat mijn leven erg interessant is om over te lezen maar omdat de manier waarop ik nu in het leven sta ook mijn mening over deze film beinvloed. Toen ik een tiener was, was Lord of the Rings het mooiste, beste en geweldig, fantastischte wat ik ooit gezien had. The Hobbit heeft mij nooit zo erg kunnen boeien maar het had het voordeel dat twee van de drie films uitkwamen in een tijd dat fantasy nog enigszins mijn interesse had. Echter deel drie heb ik vanavond gezien niet als de epische film waar ik het ongetwijfeld een paar jaar terug voor had aangezien maar als een aangename "blast from the past". Dit even ter inkadering van komende opmerkingen. 

 

Laat ik eerst even heel hard zijn en zeggen dat er heel veel fout is aan deze film. Om te beginnen de speelduur. De film is met net twee uur de kortste van alle Tolkien verfilmingen maar ik heb toch het gevoel dat het verhaal net zo effectief in een halfuur verteld had kunnen worden. The Battle of the Five Armies is een zeer accurate titel want dat is ook alles wat het is: één grote veldslag van bijna twee uur met een kort proloog en epiloog en zeker tegenwoordig ben ik niet zo'n fan meer van gevechten die eeuwig maar blijven duren. De epiloog daarentegen is verbazingwekkend kort en mist enige impact.

 

Dat is echter niet om te zeggen dat de film niet ook lovenswaardige elementen bevat. Om te beginnen de tien minuten proloog is hoogst vermakelijk en zal je waarschijnlijk versteld doen staan. Het is zoals de rest van de film niet is, efficient doch spectaculair en gedaan voor je erg in hebt maar desondanks zeer indrukwekkend. De verhaallijn die daarna opgestart wordt is ook erg interessant en beantwoord een vraag die bij LoTR enigszins aan de verbeelding overgelaten werd. Het verhaal gaat over van een heroische queeste in meer iets van een Shakesperiaans drama of toch in ieder geval een verhaal met een hoog Game of Thrones gehalte. (wat mij ook niet zoveel meer boeit de laatste paar jaar maar desondanks wel nog steeds goed is) Vanaf daar echter schiet het opeens terug naar epische queestes en krijgen we de eerder genoemde veel te lange veldslag. Het is alsof Peter Jackson The Battle of the Pelinor Fields (Return of the King) heeft getimed en heeft gezegd "het moet zoals dat maar dan wel tien minuten langer" Zich niet beseffende dat wat The Battle of the Pelinor Fields zo goed maakt het karakterdrama is en niet het daadwerkelijke vechten. Anyway terug naar het goede aan de film. Meerbepaald: de laatste twintig minuten van de veldslag. Want ondanks dat het tegen dan al veel te lang duurt weet Jackson uiteindelijk toch de film te be-eindigen op een epische noot die zeker weten een glimlach zal toveren op éénieders gezicht.

 

Iets anders wat ook de film zeer de moeite waard maakt is de karakterontwikkeling. Thorin is verreweg het meest interessante personage in de film en Richard Armitage speelt hem met de overredingskracht en nuance die we van hem gewend zijn wat uiteindelijk resulteerd in een fantastische finale. En laat niemand zeggen dat Tauriel een nutteloze aanvulling is om de feministen te plezieren want haar arc deze film was een absoluut hoogtepunt en eindigde op een verbazingwekkend niet clichématige manier.

 

Visueel is er niet veel dat ik over de film kan zeggen behalve dat het mij steeds eraan herinnerde dat ik nog steeds eens verder moet gaan met Skyrim. Puur gericht op visuals is dit meer een video game dan een film. Begrijp me niet verkeerd: ik ben redelijk verzot op video games, zoals waarschijnlijk al duidelijk was uit de twee voorbeelden genoemd in deze tekst. Maar naar mijn mening moeten video games eruit zien als video games en films eruit zien als films. Films die eruit zien als video games zijn films die vergeten zijn dat ze een film zijn. Dus in die zin verdient The Hobbit op visueel vlak nagenoeg geen punten behalve als het gaat om kostuums. (die allemaal zeer goed waren)

 

De muziek ben ik ook vrij vlug over klaar want A. Het is Howard Shore en B. Het is een Tolkien verfilming en iedereen weet zo onderhand wel hoe het klinkt als je die twee combineert.

 

Al met al kan ik niet zeggen The Battle of the Five Armies een goede film is want dat is het simpelweg niet. Het is veel te lang, veel te bombastisch en het mist substantie voor het grootste gedeelte. Wat ik wel kan zeggen is dat het een zeer vermakelijke film is. Of om het anders te zeggen: de objectieve recensent in mij vond het maar niks maar mijn innerlijke zestienjarige heeft genoten van ieder moment. Als jij ook een zestienjarige in je hebt is dit zeker een aanrader. Zo niet ga dan iets anders kijken. Zoals eh...nu ja je verzint vast zelf wel iets.

***

[ghost dawg]

Schitterende film.

[Chimi]

Schitterende film.

Die wil ik binnenkort graag met mijn vader zien! Goed nieuws om te horen dat hij geslaagd is.

[ghost dawg]

Het is een ernstige film met veel humor in of omgekeerd... Er valt wat af te lachen, maar telkens zit er toch wel iets diepers achter. Ook knap zijn de vele kleine details die er in zitten.

 

Voor mij is dit een van de betere films.

[Zwendel]

Gone Girl op Play More was een goede 'film'. Ik zet hier film tussen aanhalingstekens want die duurt 142 minuten. In feite is dat een mini serie. Is ook nodig om zo een verhaal te vertellen.

En dan stel je je de vraag: wat is het nut van een 'film' nog?

[Chimi]

Met mijn zus de helft van "Welp", de vlaamse horrorfilm, gekeken, en in de helft afgezet. Niet omdat het zo eng was, maar omdat het zo'n grote zever was. Korte inhoud: "De scoutsleiders slaan de kinderen, de kinderen slaan elkaar, en de Walen slaan de kinderen. Plus nog een paar goedkope horrorelementen". Begrijp niet waarom dit zo populair was.

[Gojira]

Met mijn zus de helft van "Welp", de vlaamse horrorfilm, gekeken, en in de helft afgezet. Niet omdat het zo eng was, maar omdat het zo'n grote zever was. Korte inhoud: "De scoutsleiders slaan de kinderen, de kinderen slaan elkaar, en de Walen slaan de kinderen. Plus nog een paar goedkope horrorelementen". Begrijp niet waarom dit zo populair was.

Was daar ook niet zo van onder de indruk. Een gemiddelde slasher/survival. Als je goeie Belgische genrefilms wil zien dan moet je nog altijd bij Fabrice Du Welz zijn: Calvaire, Vinyan en Alleluia.

 

Gisteren A BULLET FOR THE GENERAL van Damiano Damiani gezien: awesome. Daarna NIGHT TRAIN TO TERROR: awesome cheesefest of bad acting and editing. Die film moet je zien om te geloven.

[Zwendel]

Welp is een vrij goede standaard 'in the woods' horrorfilm. Er is veel ergere rommel in het genre

[Chimi]

Ik ben zelf geen kenner van horror, dit was mijn eerste horrorfilm ooit. Maar moet je in horror geen band kweken met de personages, hoe kan het je anders iets schelen wat er met hun gebeurt. Bij deze film had ik een hekel aan alle personages (behalve die jongen die zo hard gepest wordt, maar dat is denk ik alleen omdat hij de underdog is, niet omdat hij een aardig karakter heeft, hij heeft helemaal geen karakter!). Maar als hierin de eerste dode viel was ik gewoon blij (één klootzak minder). En deze film heeft trouwens mijn negatief beeld van jeugdbewegingen allesbehalve vooruit geholpen.

[Zwendel]

Het is misschien omdat ik zoveel erg slechte horror gezien heb dat ik deze nog vrij goed vind