Ga naar inhoud

Film Thread: Hanzo The Celluloid Slicer


Recommended Posts

Predestination gezien, geweldige sci-fi film. Ik ga voor de rest niets van zeggen, ben bang voor spoilers. Maar het is zeker de moeite waard, schandalig dat deze film niet de bios heeft gehaald!

 

 

Damn! You beat me tot it! Dat krijg je ervan als je lui bent met stukjes schrijven. Zelf afgelopen weekend gezien. En ja zeer de moeite waard hoewel niet geheel zonder fouten. Zal zelf nog wel proberen korte bespreking erover te schrijven (spoilerfree uiteraard)

Denk ik om te bewijzen dat ik ben?

Link naar reactie

Ja maar zonder fouten blijft lastig met dit soort films...ik heb wel het gevoel dat het tot het minimaal beperkt is ;)

Ik had er in ieder geval geen moeite mee.

 

Ik ook niet maar dat is het verschil tussen objectief en subjectief. Objectief is het een goede maar geen perfecte film. Subjectief... Maar kom laat ik de rest ebwaren voor mijn toekomstige bespreking. Zal wel ergens zondag worden want eerder heb ik geen tijd.

Denk ik om te bewijzen dat ik ben?

Link naar reactie

PREDESTINATION

11181651_800.jpg

 

Een man loopt een bar binnen...nee dit is geen slechte grap. Dit is het begin van een film. Of beter gezegd net na het begin. In ieder geval een man loopt een bar binnen en verteld tegen de bartender dat hij een ongelooflijk verhaal te vertellen heeft. De bartender is geintresseerd en biedt om een fles sterke drank dat de man hem niet versteld kan doen staan. Dan begint de man te vertellen. Het wordt een treurig maar ook bijzonder verhaal. Een verhaal over gemiste kansen en grote verliezen. Een verhaal over een zeer begaafd meisje die alles tegen had in haar leven, Maar wat de man ondertussen niet weet is dat de bartender tegenover hem een nog veel bijzonderder verhaal te vertellen heeft. Om te beginnen is hij alvast even daarvoor opgeblazen in een aanslag die pas over vijf jaar plaats zal vinden.

 

Zoals de bovenstaande premisse al doet vermoeden is Predestination een hoogst intelligente en complexe thriller. Het spint een labyrintisch plot van tijdparadoxen en gebeurtenissen waarvan oorzaak en gevolg niet duidelijk zijn. Vol schokkende twists en met een hoog niveau van suspense. Maar Predestination is niet enkel een stevige tijdreisthriller. Het is ook een film over het vinden van een doel in je leven, over hoe goede daden verschrikkelijke gevolgen kunnen hebben en vice versa en uiteindelijk vooral over of wij enige controle hebben over ons eigen leven. De Spierig Brothers die de film geschreven en geresisseerd hebben is het gelukt originele en invoelbare personages te creëren waar je als kijker diep voor gaat voelen wat bepaalde droevige momenten in hun verhalen des te heftiger maakt. Maar tegelijkertijd implementeren ze deze persoonlijke verhalen op briljante wijze ook weer in het algehele plot van de film.

 

De kracht van de personages wordt uiteraard enorm geholpen door zeer sterke performances van hoofdrolspelers Ethan Hawke en Sarah Snook, een nog vrij onbekende actrice waar we ongetwijfeld veel meer van zullen horen in de toekomst. Ook Game of Thrones alumnus Noah Taylor is fantastisch in zijn rol van de machiavelist die alles weet maar niets zegt. De beeldregie is donker maar sfeervol op een manier die mij doet denken aan het latere werk van David Cronenberg. En mensen die mijn smaak een beetje kennen weten dat dit een gigantisch compliment is. En om het af te maken is er nog vaak de dreigende en soms voortdenderende soundtrack om deze toch al behoorlijk intense film nog intenser te maken.

 

Tot nog toe ben ik niets dan lovend geweest over deze film maar uiteindelijk was ik toch een beetje teleurgesteld erin. Wat ik zojuist gezien had was goed, zeer goed zelfs. Maar ik wilde meer. Het centrale mysterie was opgehelderd maar ik wilde nog zoveel meer weten. Natuurlijk is er maar zoveel wat je kunt vertellen in een film dus feitelijk is dit eigenlijk enkel een compliment maar ik voelde me toch een klein beetje onbevredigd. Daar kwam nog bij dat, hoewel er veel twists in de film zitten die ik totaal niet zeg aankomen, ik de grote twist aan het eind al na de eerste vijf minuten had uitgevogeld. Maar dat is persoonlijk en ik leid aan het probleem dat ik zo onderhand teveel thrillers heb gezien en ze dus vaak al kan voorspellen. Maar evengoed: ondanks deze kleine teleurstelling is Predestination een geweldige film. Het is een uitermate sombere en beklemmende thriller die een complex plot verbind met bijzonder goed uitgediepte personages en een aangrijpend verhaal. Momenten van hartverscheurend leed worden afgewisseld met puntje van je stoel suspense en keiharde actie. Niet alleen is Predestination één van de beste sci fi films die ik gezien heb het is sowieso ook één van mijn favoriete films tot nog toe. En als je ook maar enigszins mijn smaak in films deelt dan raad ik met klem aan: kijk dit.

****1/2

Denk ik om te bewijzen dat ik ben?

Link naar reactie

FURY

879e0000c53291ed16f98b2d0dec1424d67dadf7

Een WOII film over de crew van een tank die zich een weg door Duitsland baant in de laatste dagen van de oorlog. Ik moet zeggen dat ik oorspronkelijk niet veel van deze film verwachte. Vandaar dat ik hem ook heb overgeslagen bij cinema release. Geregisseerd door David Ayer voornamelijk bekend van niet al te goede actiethrillers en met in de hoofdrol een duidelijk post Inglorious Bastards Brad Pitt. Niet dat ik daar iets op tegen heb maar de laaste tijd zijn zo'n beetje alle oorlogfilms of vermakelijke niemendalletjes of films die vooral de heldendaden en broederschap onder de soldaten laten zien.Vandaar dat ik aangenaam verbaasd was toen bleek dat Fury een schokkend realistisch portret is van oorlog en de tol die het vraagt van de soldaten die erin vechten. Het toont oorlog in al zijn smerigheid en gruwelijkheden.Het extreem bloederig geweld en de grote hoeveelheden gore shockeren eerst maar raak je op een gegeven moment aan gewend. Maar wat keer op keer blijft shockeren is de inhumaniteit van het gebeuren. We zien gewone mensen veranderen in emotieloze moordmachines en er nog om geprezen worden ook. Dit effect wordt dan helaas wat afgedaan door het feit dat de hoofdpersonages eigenlijk niet echt veel aan karakter hebben. Geen van allen krijgen ook maar iets van een achtergrond en allen vallen ze onder één of meerdere oorlogsfilms stereotypes, De cast bestaande uit Brad Pitt, Shia LaBeouf, Logan Lerman, Michael Pena en Jon Bernthal leveren allen sterke acteerprestaties (zelfs LaBeouf is goed) maar ze hebben helaas maar heel weinig om mee te werken. Wat ook niet helpt is dat de film een consistente verhaallijn mist. De crew van de Fury rijd van gruwelijkheid naar gruwelijkheid maar zonder dat er enig einddoel gegeven wordt. Natuurlijk valt er wat voor te zeggen dat in een echte oorlog er ook geen consistente verhaallijn is maar zelfs de meest realistische oorlogsfilm is nog steeds een interpretatie van de werkelijkheid en goede fictie behoort een duidelijke verhaallijn te hebben dus ook goede oorlogsfilms. Kijk bijvoorbeeld naar Apocalypse Now.

 

Maar in alle eerlijkheid doet het script er niet heel veel toe want waar de film echt tot zijn recht komt is in de beelden die Ayers het scherm op tovert. Hij legt bruut geweld en rauwe emotie vast op een manier dat je er niet onaangedaan door kan blijven. De film is op zijn best tijdens de vele veldslagen die enerzijds een spektakel zijn om te aanschouwen maar anderzijds ongelooflijk wreed en smerig. Hij laat je de oorlog zien door de ogen van de soldaten waardoor je begrijpt waarom zij monsters zijn geworden. De beelden die Ayers schiet zijn krachtig en betekenisvol . Van het eerste beeld tot het laatste wat één van de meest overdonderende shots is in film is die ik in tijden heb gezien.

 

Fury is een krachtig oorlogsdrama dat helaas naar beneden gehaald wordt door zijn ietwat teleurstellend script. En een goed begin en ijzersterk middenstuk wordt wat tenietgedaan door een nogal cliché einde. Tegelijkertijd is het nog steeds enorm verfrissend weer eens een oorlogsfilm te zien die zijn onderwerp serieus neemt en ons niet enkel de heldendaden laat zien maar ook de absurde slachtingen en de psychologische stress die soldaten ondervinden. Voor die reden zou ik het bijna een vier en een half willen geven. Maar uiteindelijk is Fury geen tweede Full Metal Jacket. Wat het wel is, is een zeer goede film en een flinke stap de juiste richting op.

****

Denk ik om te bewijzen dat ik ben?

Link naar reactie

Het stukje middenstuk en het einde zijn echt de minste stukken van de film, voor de rest en lekkere rauwe, realistische oorlogsfilm.

Ik vond juist het middenstuk erg sterk. Die scene met die Duitse soldaat en de daaropvolgende scenes in dat stadje vond ik het hoogtepunt van de film.

Denk ik om te bewijzen dat ik ben?

Link naar reactie

Ik vond dat juist niet boeiend en misplaatst. Voor mij is het tank gevecht op het open veld het hoogtepunt. :) Daar had ik wat meer van willen zien.

Het gaat erom waar voor jou de nadruk op ligt. Als je gaat voor de smerigheid en de psychologische horror van oorlog dan zijn de tankgevechten idd interessanter. Maar ik vond de film juist op zijn best als ze de dehumaniserende werking van oorlog op haar soldaten laten zien. En dat zit vooral in het middenstuk.

 

M.a.w. kwestie van smaak. We zijn het in ieder geval er allebei over eens dat het een goede film is.

Denk ik om te bewijzen dat ik ben?

Link naar reactie

Jazeker, wel een half puntje aftrek ;)

 

***1/2

Ik ben het eens met deze recensie ;)

 

 

Jouw score is geheel de jouwe dus daar ga ik überhaubt niks over zeggen.

 

Wat de recensie betreft: niet om Mark Kermode af te kraken want dat is zoiets als een peuter die een "wie heeft de langste" wedstrijd wil houden met een titaan: algehele vernedering is onvermeidelijk, maar ikzelf vind dat de diepgang er zeker wel in zit. Toegegeven voornamelijk in het middenstuk maar Fury voelde voor mij niet zo hol als dat Kermode het omschrijft. Ik snap wel wat hij bedoelt met slecht vormgegeven vrouwelijke personages maar voor mij was dat stuk cruciaal als stukje karakterontwikkeling voor Norman en bovendien te tonen hoe de Amerikaanse "helden" voor de Duitsers overkwamen als schobbejakken en sadisten.

 

 

Dat eerste stuk tussen Brad Pitt en dat meisje is daar het beste voorbeeld van. Ik zat echt iedere keer te wachten tot Brad Pitt haar door het hoofd zou schieten. Ook dat stuk daarna waarbij de andere crewleden haar nog wilde verkrachten. Ik was echt bang dat ze het gingen doen en voelde een sterke haat naar hen toe ondanks dat het de hoofdpersonen zijn.

 

 

Die genuanceerdheid waarmee de hoofdpersonen weergegeven werden is voor mij wat Fury een bovengemiddelde oorlogsfilm is en niet een hol actiespektaktel zoals Kermode het omschrijft.

Denk ik om te bewijzen dat ik ben?

Link naar reactie

LOCKE

locke_ver2_xxlg.jpg

Tom hardy speelt Ivan Locke. Een brave aannemer die gelukkig getrouwd is maar gebukt gaat onder een onprettige jeugd. Locke is een door en door nette en sociale man die altijd zijn verantwoordelijkheid neemt en in één woord een man is waar je op kunt rekenen Tot hij op een dag een grote fout maakt met verstrekkende gevolgen. Maar zelfs dan nog neemt hij zijn verantwoordelijkheid en springt in zijn auto om deze fout te rectificeren. Daarop volgen hem gedurende de drie uur durende rit van Birmingham naar London waarbij langzaam maar zeker zijn volledige leven als een kaartenhuis in elkaar stort. Locke is een film 2013 geschreven en geregisseerd door Steven Knight die o.a. ook verantwoordelijk was voor het bovennatuurlijk goede misdaadepos Eastern Promises en het naar het schijnt ook voortreffelijke Peaky Blinders. Dit keer geen indrukwekkend misdaad drama echter maar een hoogst sobere en zelfs minimalistische film over over een doodgewone man die altijd het juiste probeert te doen maar ondanks of mogelijk misschien juist daarom alles kapot maakt wat hem lief is. Het is een film over conflicterende moraliteiten, over de droom van fatsoenlijkheid, over de strijd aangaan met je verleden en hoe niemand ooit aan zichzelf kan ontsnappen. Een film over acties en consequenties, over goed en kwaad en over wat voor demonen er schuil gaan achter het leven van de normale man. En dat allemaal gepresenteerd als 81 minuten lang een man die in zijn auto zit, over de snelweg rijd en belt met verschillende mensen. Als dit klinkt als een heel erg saaie film denk dan maar vlug iets anders want de messcherpe dialogen en de manier waarop Knight iedere keer weer opnieuw conflict creeërt maakt deze film uitermate onderhoudend.

 

Tom Hardy ontpopt zich tot een acteur van wereldformaat en draagt de film met een waardigheid en ogenschijnlijk gemak dat het mij ten zeerste verbaast dat hij zelfs geen Oscar nominatie heeft gekregen voor de rol. Niet in het minst omdat hij als enige in beeld is en dat de hele film lang. Dat is niet om te zeggen dat er geen andere acteurs in de film zitten want o.a. Ruth Wilson, Olivia Colman en Andrew Scott zijn te horen als enkele van de velen stemmen aan de andere kant van de lijn die Locke constant volgen als demonen op zijn schouders als het ware. Ook zij weten iets speciaals te maken van hun rol door een grote hoeveelheid aan emotie en nuance over te brengen met enkel hun stem. De regie van Steven Knight durf ik rustig te omschrijven als visuele kunst. Je zou zeggen dat een man die in zijn auto zit en over de snelweg rijd niet heel interessant is visueel gezien maar Knight haalt er alles uit wat erin zit door veelvuldig gebruik van weerspiegelingen en overlappende beelden die het toch al sterke script van nog net wat meer betekenis voorzien. De muziek is toepasselijk minimaal maar ondersteund de scene prima wanneer het er wel is. 

 

Locke is geen film die ik iedereen aanraad. Hoewel het allerminst een film is waarbij je in slaap valt en het gevuld is met top notch drama en diepere thema's zit je uiteindelijk toch anderhalf uur te kijken naar een man die in zijn auto zit en dat zal niet iedereen aanspreken. Dit is dan ook voornamelijk een film voor filmbuffs zoals ik en mensen die een originele film zoeken met nog de nodige diepgang. Want als er iets is wat je van Locke kunt zeggen dan is het dat het origineel is. Locke bewijst niet alleen dat Tom Hardy een fenomenaal acteertalent is maar ook dat diepzinnige en emotioneel slopende films niet ingewikkeld of al te dramatisch hoeven te zijn om indruk te maken. Locke is één van de meest ingetogen en sobere films die ik heb gezien maar ik ben er nog steeds diep van onder de indruk.

****1/2

 

Denk ik om te bewijzen dat ik ben?

Link naar reactie

Ik vond 'm indertijd als kloon van Cpt. Picard al indrukwekkend in de laatste TNG movie. Ik vond het altijd raar dat hij daarna niet meer in grote films (*) te zien was. Maar misschien was dat zijn keuze. 

 

 

(*) nu ja, de star trek films waren ook geen grote films. En dat was misschien maar beter ook tov wat ze er nu van gemaakt hebben. 

Link naar reactie

Ik vond 'm indertijd als kloon van Cpt. Picard al indrukwekkend in de laatste TNG movie. Ik vond het altijd raar dat hij daarna niet meer in grote films (*) te zien was. Maar misschien was dat zijn keuze. 

 

 

(*) nu ja, de star trek films waren ook geen grote films. En dat was misschien maar beter ook tov wat ze er nu van gemaakt hebben. 

*kuch Inception kuch* ;)

Denk ik om te bewijzen dat ik ben?

Link naar reactie

Tom Hardy was in mijn ogen al een superster na BRONSON. Wat een goede film.

Bronson vond ik dan weer de grootste bucht. Nicolas Winding Refn is een goede regisseur maar een scenarist van likmevestje. De enige film van hem die ik gezien heb en echt goed vond (geweldig zelfs) was Drive en die is door iemand anders geschreven. Visueel is Refn sterk, verhaaltechnisch is het een prutser. Kijk bijvoorbeeld maar naar Valhalla Rising of Only God Forgives. Allebei complete missers. Zelfs de arthouse liefhebbende critici waren het daar over eens. Nu ja dat is mijn mening dan he. (behalve dat stukje over die critici uiteraard)

Denk ik om te bewijzen dat ik ben?

Link naar reactie

Bronson vond ik dan weer de grootste bucht. Nicolas Winding Refn is een goede regisseur maar een scenarist van likmevestje. De enige film van hem die ik gezien heb en echt goed vond (geweldig zelfs) was Drive en die is door iemand anders geschreven. Visueel is Refn sterk, verhaaltechnisch is het een prutser. Kijk bijvoorbeeld maar naar Valhalla Rising of Only God Forgives. Allebei complete missers. Zelfs de arthouse liefhebbende critici waren het daar over eens. Nu ja dat is mijn mening dan he. (behalve dat stukje over die critici uiteraard)

 

Wel, Valhalla Rising en Only God Forgives (een "koortsdromen" film) zijn ervaringen en daar hoort geen standaard scenario bij. Verhaaltechnisch doet Refn heel erg spannende dingen, dat is niet prutsen.

Beide films zijn dan ook mijn favoriete films van hem. Als je echter niet openstaat voor dat soort films, ja, dan ben je er inderdaad aan voor de moeite.

Who gives a crap about what critics say. Die braken FEAR X ook al af en die is geniaal.

Link naar reactie

Wel, Valhalla Rising en Only God Forgives (een "koortsdromen" film) zijn ervaringen en daar hoort geen standaard scenario bij. Verhaaltechnisch doet Refn heel erg spannende dingen, dat is niet prutsen.

Beide films zijn dan ook mijn favoriete films van hem. Als je echter niet openstaat voor dat soort films, ja, dan ben je er inderdaad aan voor de moeite.

Who gives a crap about what critics say. Die braken FEAR X ook al af en die is geniaal.

Een film een duidelijke verhaallijn hebben voor mij om het ook maar enigszins postief te beoordelen. Dat hoeft geen logisch verhaal te zijn en ook geen rechtlijnig verhaal zolang het er maar is. Ik geef ter vergelijk altijd The City of Lost Children en Brazil aan als voorbeelden. Twee ogenschijnlijk zeer vergelijkbare maar inhoudelijk totaal verschillende films. De één is één van mijn meest geliefde films, de ander heb ik drie keer moeten zien voordat ik überhaubt maar het tot het eind haalde zoveel moeite had ik ermee. Hoe komt dit? Simpel: The City of Lost Children is in de basis een vrij simpele steampunk avonturenfilm over een meisje die op zoek gaat naar haar broertje en daarbij hulp krijgt van een zwakbegaafde zeeman. Brazil neemt het zich voor een samenleving te omschrijven maar gaat als gevolg alle kanten op zonder dat er echt een duidelijke verhaallijn in zit. Dan haak ik af. Datzelfde geldt nog veel sterker voor Only God Forgives. In het begin doet de film je nog geloven dat het een verhaallijn heeft maar hoe verder het komt hoe vreemder en onsamenhangender het wordt. Dat soort films zijn naar mijn mening meer bijzonder dure diapresentaties dan echt films.

 

Aan de andere kant: ik vind Steven Spielberg dan weer een goede regisseur. Hij heeft de nodige missers gehad zoals dat War of the Worlds misbaksel, Lincoln of de vierde Indiana Jones film waar ik het liever niet over heb. Maar aan de andere kant de andere Indiana Jones films zijn favorieten van mij. De eerste twee Jurassic Parks films waren goed( (de derde is niet van hem dus die telt niet) Schindler's List is een prachtige film en Munich is naar mijn mening een meesterwerk van zeldzame kwaliteit. En ik ben er zeker van dat jij als Spielberg hater door dik en dun dit allemaal met mij oneens bent. Dus ja...tis maar net waar je van houdt.

Denk ik om te bewijzen dat ik ben?

Link naar reactie

Een film een duidelijke verhaallijn hebben voor mij om het ook maar enigszins postief te beoordelen. Dat hoeft geen logisch verhaal te zijn en ook geen rechtlijnig verhaal zolang het er maar is. Ik geef ter vergelijk altijd The City of Lost Children en Brazil aan als voorbeelden. Twee ogenschijnlijk zeer vergelijkbare maar inhoudelijk totaal verschillende films. De één is één van mijn meest geliefde films, de ander heb ik drie keer moeten zien voordat ik überhaubt maar het tot het eind haalde zoveel moeite had ik ermee. Hoe komt dit? Simpel: The City of Lost Children is in de basis een vrij simpele steampunk avonturenfilm over een meisje die op zoek gaat naar haar broertje en daarbij hulp krijgt van een zwakbegaafde zeeman. Brazil neemt het zich voor een samenleving te omschrijven maar gaat als gevolg alle kanten op zonder dat er echt een duidelijke verhaallijn in zit. Dan haak ik af. Datzelfde geldt nog veel sterker voor Only God Forgives. In het begin doet de film je nog geloven dat het een verhaallijn heeft maar hoe verder het komt hoe vreemder en onsamenhangender het wordt. Dat soort films zijn naar mijn mening meer bijzonder dure diapresentaties dan echt films.

 

Aan de andere kant: ik vind Steven Spielberg dan weer een goede regisseur. Hij heeft de nodige missers gehad zoals dat War of the Worlds misbaksel, Lincoln of de vierde Indiana Jones film waar ik het liever niet over heb. Maar aan de andere kant de andere Indiana Jones films zijn favorieten van mij. De eerste twee Jurassic Parks films waren goed( (de derde is niet van hem dus die telt niet) Schindler's List is een prachtige film en Munich is naar mijn mening een meesterwerk van zeldzame kwaliteit. En ik ben er zeker van dat jij als Spielberg hater door dik en dun dit allemaal met mij oneens bent. Dus ja...tis maar net waar je van houdt.

 

 

In tegenstelling tot Donnie ben ik geen Spielberg hater maar ik heb veel liever een regisseur als Nicolas Winding Refn dan Steven Spielberg. Spielberg's films zijn in feite boeken op film, waar jij zo'n belang hecht aan een verhaallijn is iets dat ik in de literatuur zoek en film is net een medium dat voor mij net dingen kan doen dat literatuur niet kan. Een film als Only god forgives kan je nooit op eenzelfde manier ervaren in een boek, Munich enz uiteindelijk wel. Enfin, dat zou natuurlijk nooit helemaal hetzelfde zijn maar je snapt wel het punt dat ik probeer te maken, ik hou van films die het potentieel van hun medium knap kunnen benutten en dan valt een duidelijke verhaallijn niet persé onder de hoogste prioriteit. En dat wilt natuurlijk ook niet zeggen dat ik niet geniet van boekverfilmingen of films waar het plot zeer belangrijk is

Link naar reactie

In tegenstelling tot Donnie ben ik geen Spielberg hater maar ik heb veel liever een regisseur als Nicolas Winding Refn dan Steven Spielberg. Spielberg's films zijn in feite boeken op film, waar jij zo'n belang hecht aan een verhaallijn is iets dat ik in de literatuur zoek en film is net een medium dat voor mij net dingen kan doen dat literatuur niet kan. Een film als Only god forgives kan je nooit op eenzelfde manier ervaren in een boek, Munich enz uiteindelijk wel. Enfin, dat zou natuurlijk nooit helemaal hetzelfde zijn maar je snapt wel het punt dat ik probeer te maken, ik hou van films die het potentieel van hun medium knap kunnen benutten en dan valt een duidelijke verhaallijn niet persé onder de hoogste prioriteit. En dat wilt natuurlijk ook niet zeggen dat ik niet geniet van boekverfilmingen of films waar het plot zeer belangrijk is

What she said... Pushing the medium. Dat doet Spielberg nooit.

Stuvio heeft het bij het rechte eind als hij spreekt over film als ervaring.

Nog een favoriet van mij is Terrence Mallick, pure visuele gedichten die niet op het hoofd, maar op het hart en de ziel inspelen. Die man maakt films die in resonantie proberen te treden met de gevoelens van de kijker. Refn doet dat ook, maar dan op een andere frequentie.

 

Man, wat een pretentieuze bullshit dat ik hier verkoop, but i'll stand by it...

Link naar reactie

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Gast
Reageer op dit topic

×   Je hebt inhoud geplakt welke opmaak bevat.   Herstel opmaak

  Only 75 emoji are allowed.

×   Je link werd automatisch ingevoegd.   Tonen als normale link

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Laden...
×
×
  • Nieuwe aanmaken...