cinco

En zeggen dat ik niks met westerns heb. En dat deze reeks mij zo fascineert, dat zegt dan alles over de kracht van de verhalen en het tekenwerk. Ik had nood aan een degelijke realistisch getekende reeks en dan bots ik hierop. Eentje die er met kop en schouders bovenuit steekt. Misschien goed dat ik er dit jaar pas op uitgekomen ben. Dan had ik al dadelijk met de eerste 4 albums twee heel sterke complete verhalen back to back om te lezen. Die over de Reus van Sutter Camp (3 en 4) voelt zelfs als een blijvende klassieker in de Europese strip. Als je voorbeelden wil om aan te tonen dat strips ook in de 21ste eeuw een relevant medium kunnen blijven, dan is Undertaker er zeker eentje van.

Bijvoorbeeld "Jansen en Janssen zijn tweelingbroers" of "Suske en Wiske zijn broer en zus". Zo dacht ik als kleuter dat Smuffatje een meisjessmurf was.

Geen speciale reden hoor, voor dit onderwerp. De Zwarte Smurfen vind ik nog altijd een heel boeiend verhaal. Zonder dat ik het realiseerde als kind, gaf het eigenlijk op een bondige manier een goed beeld over verschillende stappen van een besmettingsproces. Virussen die van een dierlijk organisme op een menselijk organisme worden overgedragen en het patient zero concept. De manier waarop een virus zich exponentieel kan verspreiden. Het feit dat geen enkele quarantaine-maatregel 100% waterdicht is.

Je hebt dorpspastoors als antagonisten van de rebelse jeugd zoals in De Kleine Robbe, Urbanus of Plankgas en Plastronneke. Je hebt begijntjes in Jommeke die iets behulpzamer zijn dan bovengenoemden, maar ook een rare fetish vormen voor een pratende gorilla. Dan heb je strips zoals Don Bosco of Valentinus die focussen op het leven van een historisch religieus figuur. En natuurlijk heb je ook fakers zoals Soda die hun moeder een hartaanval willen besparen met een leugentje om bestwil. Heb jij een favoriete geestelijke in een strip? Of iets anders te zeggen over dit onderwerp? Steek maar van wal!

Als kind had ik eens van een tante twee Jerom-strips gekregen voor mijn verjaardag. (De Roddelende Raaf en De Bazige Blauwbaard) Het waren niet de strips waarin Jerom gouden stuntman was, het was die reeks waarin hij altijd een blauwe outfit had met een petje. En er was ook altijd een meisje dat hem vergezelde, Dolly heette ze. Ik vond die verhalen op zich wel leuk. En Dolly viel ook wel mee als sidekick. Nadat die reeks gestopt is, is Dolly echter ook uit het S&W-universum verdwenen, Ik veronderstel dat die Jerom-verhalen niet als 'canon' worden beschouwd en aangezien het bestaan van deze strips in de mist der tijden lijkt te vervagen, zo ook Dolly. Kende je ook zulke vergeten stripfiguren die ooit toch wel prominent aanwezig waren, maar nu slechts deel zijn van vage herinneringen aan regenachtige zaterdagnamiddagen van weleer?

Mag ook voogd-kind zijn aangezien er wel wat wezen rondlopen in de stripwereld.

Natuurlijk is dan ook weer de vraag waar het fantasy-genre begint en eindigt. Dus ja, plak er je eigen definitie maar bij. Dit is alvast die van wikipedia: Fantasy is een apart genre binnen diverse media-, kunst- en cultuurvormen zoals films, televisie, literatuur, computerspellen, festivals, muziek, en dergelijke. Het is een genre dat zich kenmerkt door de aanwezigheid van onwerkelijke gebeurtenissen, verzonnen wezens en imaginaire werelden. Bovendien spelen magie en andere bovennatuurlijke elementen veelal een belangrijke rol in het genre. Toch is fantasy meestal duidelijk te onderscheiden van aanverwante genres als sciencefiction en horror, die de meeste van de bovenstaande kenmerken ook kunnen bezitten. Dit onderscheid is vooral te vinden in de toon, de stijl en de manier waarop diverse thema's behandeld worden. Daarnaast focussen sciencefiction en horror zich respectievelijk op bepaalde elementen als 'toekomst en techniek' en 'angst en mysterie', terwijl in fantasy de bovengenoemde kenmerken centraal staan. Vaak lijken fantasy-verhalen zich af te spelen in een onbestemd en mythisch verleden, waarin "bovennatuurlijke" verschijnselen of een daarmee samenhangende sfeer alledaags lijken (zoals tovenarij), terwijl het met name bij sciencefiction daarentegen veelal gaat om een setting in een al dan niet onbestemd "futuristisch" verschiet, waarin technisch vernuft een belangrijke rol speelt (zoals ruimtereizen).

Ik was me al lang van deze reeks bewust, wou hem al lang lezen, maar pas deze week is het ervan gekomen. Alle eerste 11 beschikbare strips in 2 dagen. En wat een rollercoaster! Elk album heeft wel een belangrijke plotwending dat heel de dynamiek van de reeks verandert. Erg sterk gemaakt. Al kan ik me ook wel voorstellen dat de steeds complexere verhaallijnen van de latere albums sommige lezers doen verlangen naar de eenvoud en de rechtlijnigheid van de eerste delen. Het nieuwste deel komt er trouwens aan.

Tja, er is zelfs een term die de Franco-Belgische stijl als de dikkeneuzenstijl omschrijft. Dus wie o wie tekent nu eigenlijk als het erop aankomt de beste neuzen?

Robbedoes-spinoffs laten zichtbaar meer vrijheid voor interpretatie, stijl en thematiek dan andere franchises die hetzelfde proberen en dat werpt nu al meer dan een decennium zijn vruchten af... en zorgt er ook vaak voor dat de tekenaars en schrijvers achter de projecten voor langere tijd mogelijkheden krijgen binnen het Robbedoesuniversum: Yoann en Vehlmann die zich na Versteende Reuzen op de hoofdreeks en vervolgens Supergroom mochten storten, Emile Bravo die het geprezen Dagboek van een Fantast mocht vervolgen met het vierdelige Hoop in Bange Dagen, Yann en Schwartz die dan weer hun eigen trilogie ten tijde van WOII mochten creëren, Munuera die jaren na zijn bijdrage aan de hoofdreeks een Zwendel-spinoff kon scheppen... En doordat de richting waarin deze spinoffs mogen gaan zo divers zijn en er maar weinig regels of wetmatigheden zijn waar men zich aan moet houden, krijgen we de meest uiteenlopende verhalen. Ze Noemden Hem Rooie en Tulpen Uit Istanboel kunnen niet verder van elkaar staan, maar ze zijn beiden erg goede strips waarin de makers hun persoonlijke sterkte als stripauteur naar voren kunnen laten komen, los van conventies die men van een langlopende franchise als Robbedoes zou verwachten. Alleen als andere reeksen dezelfde moed hebben om creatievelingen losser te laten in hun interpretatie van het bronmateriaal, kunnen we dezelfde kwaliteit krijgen die we regelmatig zien voortkomen uit de Robbedoesstal. Allemaal persoonlijke opinie natuurlijk. Denk je er anders over? Laat het horen.

Wat zijn je favoriete stripreeksen? En hoe ziet je top 3 voor elk van die reeksen eruit?

Echt niet makkelijk om daar nog info over terug te vinden. Ik ken het dan ook alleen maar van een Urbanusspecial van de jaren '90 (het tweede wintertenenboek) waarin er een oud verhaal van Sebedeus was opgenomen. (Het Rode Oog) Ik heb dat boek niet meer, maar deze strip is me altijd bijgebleven en het is echt jammer dat de reeks de tand des tijds niet heeft doorstaan. De stijl voelt als een mix tussen Vandersteen en Sleen en blijkbaar werd het in de jaren '50 en '60 in Het Belang Van Limburg gepubliceerd.

Het is altijd wel interessant om na te gaan hoe en wanneer je met bepaalde reeksen in contact bent gekomen. Heel veel reeksen heb ik als kind in de krant leren kennen, vooral die van Dupuis omdat de krant bij ons thuis die strips publiceerden. Eind jaren '80 was dat Sammy en De Blauwbloezen. Vervolgens Robbedoes, Kleine Robbe, Soda, Largo Winch... Het is daardoor dat ik in de jaren '90 massaal Dupuis-strips ben beginnen lezen en kopen. Nero heb ik dan weer druppelsgewijs leren kennen: eerst door verwijzingen naar Nero in de Urbanusstrips, vervolgens door zo een verzamelalbum dat ik in de kelder bij een familielid heb ontdekt. Daris Doet Het en De Smaragdgroene Pletskop stonden daarin. Ik was snel gefascineerd door het Nero-universum en mijn eerste eigen Nero-aankoop was Het Achtste Wereldwonder. Ik was wel onder de indruk van wat de Sleen/Stallaert-samenwerking voortbracht, dus ik ben toen begonnen met zowat al de Nero's van die periode te verzamelen, Blij dat ik toch nog de laatste jaren van deze reeks heb kunnen meemaken.

bron: https://archief.stripspeciaalzaak.be/Toppers-Koppeltjes.htm

Het eerste wat ik van Cromheecke las was Tom Carbon, en die eerste strips van dat figuur in de jaren '90 zijn nog altijd mijn favoriet. Vooral de strips met de verschillende korte verhalen. (In Goed Gezelschap, Koude Kunstjes, Schudden voor Gebruik) Absurde humor dat vaak vertrekt van iets heel dagdagelijks om vervolgens de meeste maffe wendingen te doorlopen.

Met Natasja ben ik minder bekend. Ik heb er vroeger enkele delen van in de krant gelezen en ook nog wat losse delen van de bib, maar ik heb er nooit eentje zelf gehad. Nu met die integrales (en de informatieve achtergronddossiers) heb ik wel interesse, maar ik ga niet alle integrales ervan kopen. Eentje waarschijnlijk. Daarom kan deze poll handig zijn om erachter te komen welke ik best aanschaf. En ja, ook een topic waar Rubine in kan besproken worden.